ମାଲକାନାଗିରି: ରକ୍ତରେ ଭିଜିଲା ମା’ର ପଣତ । ମାତୃତ୍ୱ ଦିବସରେ ମା’କୁ ଉପାହାରରେ ମିଳିଲା ମୃତ୍ୟୁ । ଯେତେବେଳେ ସୋସିଆଲ ମିଡିଆରେ ସନ୍ତାନ ମାନେ ନିଜ ନିଜ ମା’ଙ୍କୁ ସମ୍ବର୍ଦ୍ଧନା କରୁଥିଲେ । ସେତେବେଳେ ଆଉ ଗୋଟିଏ ମା’ ନିଜ ସନ୍ତାନ ନୃଶଂସତାର ଶିକାର ହେଉଥିଲା । କ୍ରୋଧରେ ଜର୍ଜରିତ ପୁଅ ମା’ର ମମତାକୁ ନବୁଝି ମା’ର ମୁଣ୍ଡରେ ଥୋଇ ଚାଲିଥିଲା ଗୋଟେ ପରେ ଗୋଟେ ପାହାର । ପ୍ରତ୍ୟେକଟି ପାହାରରେ ପୁଅ ସାର୍ଥକ କରି ଚାଲିଥିଲା ମା’ର ମମତାକୁ । ଯେଉଁ ମା’ର ଆଖି ଦିନେ ପୁଅର ଦେହ ଖରାପରେ ସୋଉ ନଥିଲା, ସେହି ଆଖି ପୁଅର ମାଡ଼ରେ ସବୁଦିନଳ ପାଇଁ ସୋଇପଡ଼ିଛି । ପୁଅକୁ ନେଇ ମା’ର ଗର୍ବକୁ ଆଜି ମାତୃତ୍ୱ ଦିବସରେ ଗୌରବାନ୍ୱିତ କରିଛି ନୃଶଂସ ପୁଅ ।  

ଏଭଳି  ଏକ ଲୋମ ହର୍ଷଣକାରୀ ଘଟଣା ଘଟିଛି ମାଲକାନଗିରି ଜିଲ୍ଲା କାଲିମେଳା ବ୍ଲର ବଡ଼ବଦଲି ଗାଁରେ । ମହୁଲ ବିକ୍ରି ବାବଦ ଟଙ୍କା କେଇଟା ନଦେବାରୁ ବାପା ସହ ମିଶି ମା’ କୁ ପିଟି ପିଟି ହତ୍ୟା କରିଛି ପୁଅ । ମୃତ ମହିଳାଙ୍କ ନାଁ ରାମେ ମାଡକାମୀ । ପୋଲିସ ଘଟଣା ସ୍ଥଳରେ ପହଞ୍ଚି ଅଭିଯୁକ୍ତ ବାପ ଶୁକୁ ମାଡକାମୀ ଏବଂ ପୁଅ ସମା ମାଡକାମୀକୁ  ଗିରଫ କରିଛି ।

ସୂଚନାନୁଯାୟୀ, ଦିନ ତଳେ ପୁରା ପରିବାର ଜଞକଗଲରୁ ମହୁଲ ଫୁଲ ସଂଗ୍ରହ କରିଥିଲେ । ମହୁଲ ଫୁଲକୁ ୨୭୦୦ ଟଙ୍କାରେ ବିକ୍ରି କରିଥିଲେ ପୁରା ପରିବାର । ବିକ୍ରି ଟଙ୍କା ରାମେଙ୍କ ପାଖରେ ରହିଥିଲା । ତେବେ ଏହି ଟଙ୍କାକୁ ଆଜି ଉଭୟ ବାପା ଏବଂ ପୁଅ ମାଗିଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ରାମେ ଟଙ୍କା ଦେବାକୁ ମନା କରିବାରୁ ପାଟିତୁଣ୍ଡ ହୋଇଥିଲା । ଏଥିରେ ଉତ୍ୟକ୍ତ ହୋଇ ବାପାର ସାହାର୍ଯ୍ୟରେ ପୁଅ ଠେଙ୍ଗାରେ ମାଆକୁ ପିଟି ପିଟି ହତ୍ୟା କରିଥିଲା । ଏନେଇ ସ୍ଥାନୀୟ ଲୋକଙ୍କ ଅଭିଯୋଗ ପରେ  ପୁଲିସ୍  ହତ୍ୟା ମାମଲା ରୁଜୁ କରି ଦୁଇ ଅଭିଯୁକ୍ତଙ୍କୁ ଗିରଫ କରି କୋର୍ଟ ଚାଲାଣ କରିଛି ।

ଭୁବନେଶ୍ୱର: କଅଁଳ ଶିଶୁଟିର ଦରଦୀ ଓଠରୁ ଝରିପଡିଥିବା ପ୍ରଥମ ଅର୍ଥବୋଧକ ଶବ୍ଦଟି ‘ମା’ । ଏଇ ଗୋଟିଏ ଶବ୍ଦ ଭିତରେ କୋଟିଏ  ଆବେଗ । ଜନ୍ମ ନେବା ପୂର୍ବରୁ ଜଠ ଭିତରେ ଯତ୍ନ ନେବାଠୁ ଜୀବନର ପ୍ରତିଟି ପାଦରେ ତାର ସ୍ନେହାଶିଷ ହୋଇଥାଏ ସନ୍ତାନର ସହଚର । ସ୍ୱର୍ଗାଦପୀ ଗରିୟସୀ ସେ , ମମତାର ସୀମାହୀନ ସାଗର । ଅସରନ୍ତି ଅମୃତର ସ୍ରୋତସ୍ୱିନୀ ନଇଟିଏ ସେ । ତାରି ଛାତିର ଅମୃତ, ରକ୍ତ, ମାଂସ, ଅସ୍ତି ମଜ୍ଜା ଭିତରେ ସଂଜିବନୀ ହୋଇ ଜୀବନକୁ  ଜିଇଁବାର, ଯନ୍ତ୍ରଣାକୁ ଜିତିବାର ଶକ୍ତି ଅହରହ ଯେଗାଇଥାଏ ।  ଜୀବନ ଓ ମୃତ୍ୟୁର ଉର୍ଦ୍ଧ୍ୱରେ ସେ । ବର୍ତ୍ତମାନ ଆଉ ଅବର୍ତ୍ତମାନ ଭିତରେ ସେ ବାନ୍ଧି ହୁଏନା । ସେ ଅପାର୍ଥିବ, ଅଜ୍ଞାତ ସ୍ଥାନରେ ଥାଇ ବି  ଅଦ୍ଭୁତ ଭାବେ ଆନନ୍ଦର ଅବହାଓ୍ୱା ତିଆରି କରୁଥାଏ ସନ୍ତାନ ପାଇଁ । କେବେ କେବେ କାହିଁ କେତେ ଦୂରରେ ଥାଇ ବି ଦଲକାଏ ଶୀତଳ ପବନ ଭଳି ପ୍ରଶାନ୍ତିରେ ଭରିଦିଏ ସନ୍ତାନର ସତ୍ତାକୁ – ଟିକିଏ ସ୍ମରରଣରେ ।

କେତେ କଷ୍ଟ ସହିଛି ସେ ଜନ୍ମ ଦେଲାବେଳେ । କେତେ କଷ୍ଟ ସହିଛି ସେ ଏଡୁଟିଏରୁ ଏଡେଟିଏ କଲାବେଳେ । କେତେ ବିନିଦ୍ର ରଜନୀ କଟାଇଛି । କେବେ ଗରମରୁ ବଂଚାଇବା ପାଇଁ ରାତିସାରା ପଙ୍ଖା କରିଛି ତ କେବେ ମଶା ଦାଉରୁ ରକ୍ଷା କରିବା ପାଇଁ । କେତେ ତ୍ୟାଗ କରିଛି ସେ – ପାଠ ପଢାଇବା ପାଇଁ  । କେତେ ଉପବାସ, ବ୍ରତ କରି ନିଜକୁ କଷ୍ଟ ଦେଇଛି- ସନ୍ତାନର କଷ୍ଟ ଲାଘବ ପାଇଁ । ନିଜେ ଜଳିଛି ଦିକ ଦିକ ହୋଇ ଜଳୁଥିବା ଦୀପ ଭଳି – ସନ୍ତାନର ଜୀବନକୁ ଆଲୋକିତ କରିବା ପାଇଁ ।

ସର୍ବଂସହା ସେ । କେତେ କେତେ ଅଳିଅର୍ଦ୍ଦଳି ବରଦାସ୍ତ କରିଛି ହସି ହସି  । କ୍ଷମାର ଖିରାବ୍ଧି ସେ । ନିଃସର୍ତ୍ତ ଭାବେ କ୍ଷମା କରିଛି ସନ୍ତାନର ସବୁ ଭୁଲକୁ । ଆଙ୍ଗୁଠି ଧରି ବାଟ ଚାଲିବା ଶିଖେଇଛି ।  ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ତପସ୍ୟା କରିଛି ସନ୍ତାନକୁ ବର୍ଷିୟାନ କରିବା ପାଇଁ । ଏ ତପସ୍ୟା ପ୍ରତ୍ୟାଶାହୀନ ତପସ୍ୟା । ନିଜ ପଣତରେ ତିଆରି କରିଛି ଅଜସ୍ର, ଅପ୍ରମେୟ, ଅକୁତୋଭୟ ଆଶ୍ରୟ । ସେ ପଣତ ତଳେ ସନ୍ତାନ ପାଇଛି ପରମ ପ୍ରଶାନ୍ତି, ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ପ୍ରାପ୍ତି ।

କେବେ ତା କୋଳ ଝୁଲଣା, ତକେବେ ସେ କୋଳ କଷ୍ଟ ଲାଘବର କାଉଁରୀ ସ୍ପର୍ଶ । ମାର ମମତାକୁ କଣ ଭାଷାରେ ବର୍ଣ୍ଣନା କରିହେବ । ବର୍ଣ୍ଣନାତୀତ ତାର ଅବଦାନ । ସନ୍ତାନ ତା ପାଇଁ ଖାଲି ସନ୍ତାନ । ରୂପ, ରଙ୍ଗ, ସକ୍ଷମ, ଭିନ୍ନକ୍ଷମ ସବୁ ତା ଆଗରେ ସମାନ । ଖାଲି ସନ୍ତାନ । ଭିନ୍ନକ୍ଷମ ସନ୍ତାନଟିର ବୋଝକୁ ବୋହିଲା ବେଳେ କେବେ ତା ଅଣ୍ଟା ନଇଁପଡିନି ବୟସର ଅପରାହ୍ନରେ ବି । ସେ ମାର ଚରଣରେ କୋଟି ଦଣ୍ଡବତ ବି କମ ପଡିଯାଏ । ସେ ମାର ଯେତେ ସେବା କଲେ ବି କମ ପଡିଯାଏ । କଲ୍ୟାଣୀ ସେ, ଚଳନ୍ତି ଠାକୁରାଣୀ ସେ । ତାସ୍ନେହର ସୀମା ନାହିଁ,  ତା ପ୍ରେମର ପଟ୍ଟ।ନ୍ତର ନାହିଁ ।

ହେଲେ ବେଳେବେଳେ ସେ ମମତାମୟୀର ମମତ୍ୱକୁ ଆଘାତ ଲାଗେ । ଅକୃତଜ୍ଞ ସନ୍ତାନର ସ୍ୱଭାବ ତା ଆଖିରେ ଭରିଦିଏ ତତଲା ଲୁହ । କେବେ ନିଜ ଆଭିଜାତ୍ୟର ଅଂହକାରରେ ତ କେବେ ବ୍ୟକ୍ତିଗତ ସ୍ୱାର୍ଥର ଶିକାର ହୋଇ ହତାଦର କରେ ମା’କୁ । ଭୁଲିଯାଏ ସବୁକଥା, ଶେଷ ସମୟରେ ସେବା କରିବା ତ ଦୂରର କଥା, ପଦଟିଏ ବି ପଚାରେନି ମା’ କେମିତି ଅଛୁ । ଏ ନିଷ୍ଠୁର ସତ୍ୟ, ଏ ଘୃଣ୍ୟ ବାସ୍ତବତା ସହ ସମସ୍ତେ ପରିଚିତ । ଆଜି ବିଶ୍ୱ ମାତୃ ଦିବସରେ ଆସନ୍ତୁ ସଂକଳ୍ପ କରିବା ମା ପାଖରେ କୃତଜ୍ଞ ହେବା । କୃତାଞ୍ଜଳି ପୁଟ୍ଟରେ ତା ଚରଣରେ ପ୍ରଣତି କରିବା । ଆଉ କହିବା ମା’ଟି ମୋର କେଡେ ନିଜର ।