ଚିଲିକା… ଧୀବର ପୁଅର ଲକ୍ଷ୍ମୀ ମାଆ

ଟାଙ୍ଗୀ: ଉତ୍କଳ କମଳା, ବିଳାସ ଦୀର୍ଘିକା… ମରାଳ ମାଳିନୀ, ନୀଳାମ୍ବୁ ଚିଲିକା… । ଅପରୂପ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟର ଦର୍ଶନ ପାଇଁ ନିଇତି ଚିଲିକା କୂଳରେ ଜମେ ପର୍ଯ୍ୟଟକଙ୍କ ଭିଡ଼ । ଚିଲିକା କାହା ପାଇଁ ପର୍ଯ୍ୟଟନ ତ ଆଉ କାହା ପାଇଁ ମାଆ ଲକ୍ଷ୍ମୀ । ଅଥଳ ଜଳ ରାଶିରେ ଦାନା ମୁଠାଏ ପାଇଁ ସଂଘର୍ଷ କରନ୍ତି ଧୀବର । ରାତିରାତି ଧରି ଚିଲିକାର ବକ୍ଷରେ ବିତେ ଏମାନଙ୍କ ଜୀବନ । ଚିଲିକାର ଅକାତକାତ ପାଣି ଭିତରେ କେମିତି କଟେ ମତ୍ସ୍ୟଜୀବୀଙ୍କ ଜୀବନ । ତାକୁ ନେଇ ବିଶେଷ ଉପସ୍ଥାପନା ‘ଡଙ୍ଗାରେ ଜୀବନ’ ।

ଚିଲିକା । ଗୋଟେ ଆତ୍ମୀୟତାର ନାଁ। ଗୋଟେ ସ୍ବର୍ଗୀୟ ସୁଖର ଭୟ ମିଶା ଅନୁଭୂତି । ଏ ହ୍ରଦ ଯେତେ କି ସୁନ୍ଦର ସେତିକି ଭୟଙ୍କର । ଯେତେ କି ରୋମାଞ୍ଚ ସେତିକି ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ। କାହା ପାଇଁ ଭେକେସନ୍ ସ୍ପଟ୍ ହୋଇପାରେ, ଆଉ କାହା ପାଇଁ ଭାବନା ବର୍ଣ୍ଣନାର ଧାରା ବି ହୋଇପାରେ । ହେଲେ ଧୀବରଙ୍କ ପାଇଁ ଜୀବନ ଜୀବିକାର ଏକମାତ୍ର ଭରଷା । ଚିଲିକାର ବକ୍ଷରେ ଅମାନିଆ ଜଳ ସହିତ ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧି ଦାନା ମୁଠାଏ ପାଇଁ ଲଢୁଥିବା ସଂଘର୍ଷର ନାଁ ଧୀବର ।

ନା ଦିନ ନା ରାତି। ମୁଣ୍ଡରେ ଠେକା ହାତରେ କାତ । ଚିଲିକାର ଛାତି ଉପରେ ଏମିତି ଅହରହ ଚାଲିଥାଏ ଜୀବନ ଜୀବିକାର ନୌକା । ଗୋଟିଏ କି ଦୁଇଟି ନୁହେଁ । ଆଗପଛ ହୋଇ ନୀଳ ଜଳରାଶିର ଦେହସାରା ଡଙ୍ଗାର ପସରା ମେଲାଇ ଖେଦି ଯାଆନ୍ତି ଧୀବର । ଲୁଣି ପାଣିର ରାଇଜ ଭିତରେ ଏମାନେ ଦେଖନ୍ତି ମିଠା ଜୀବନର ସ୍ବପ୍ନ । ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ସୁଖ ଆଶାରେ ନାଆକୁ ଆହୁଲା ଦେଇ ଖୋଲା ଆକାଶ ତଳେ ଗଢନ୍ତି ସମ୍ଭାବନାର ସହର । ଫେରିବାର ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ବାଟରେ ଝଡ଼କୁ ଭେଟନ୍ତି, ତୋଫାନକୁ ବି ସାମ୍ନା କରନ୍ତି । ଆଉ ତା ଭିତରେ ନୌକା ରୂପକ ନିଡ଼ରେ ଦିନ ବିତେ, ରାତି ବି ପାହେ । ସତେ ଯେମିତି ଏହି ନୌକାଟି ତାଙ୍କ ପାଇଁ ମିନି ହାଉସ୍ ।

ତେଲ ଲୁଣର ସଂସାର ପାଇଁ ଭୋରୁ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ କସରତ୍ । ଚିଲିକା ଭିତରେ ଏ ଦିଗରୁ ସେ ଦିଗକୁ ଯାଇ ମାଛ ଧରନ୍ତି ଧୀବର । ଦିନକୁ ୫୦ରୁ ୬୦ କୁଇଣ୍ଟାଲ ମାଛ ମାରିଲେ ଜଣ ପିଛା ରୋଜଗାର ହୁଏ ପାଖାପାଖି ୩୦୦ ଟଙ୍କା । ଅର୍ଥାତ ମାସକୁ ହାରାହାରି ମାତ୍ର ୯ ହଜାର । ପରିବାରଠୁ ଦୂରରେ ନୀଳ ଜଳରାଶିର ଗଭୀର ଗର୍ଭରେ ବିତେ ଏମାନଙ୍କର ଜୀବନ । ଡଙ୍ଗା ଭିତରେ ହାଣ୍ଡି ବସେ, ପଖାଳ କଂସା ପଡ଼େ । ମାଛ ଧରି ସେଇଠି ରୋଷେଇ କରି ଡଙ୍ଗାରେ ବିତେ ଧୀବରଙ୍କ ଦିନ ।

ଅଥଳଥଳ ପାଣି ଭିତରେ ବି ଥାଏ ଲ୍ୟାଣ୍ଡ ମାର୍କ । ଚିଲିକା ଭିତରେ ପରସ୍ପର ସହିତ ଯୋଗାଯୋଗ କରିବାକୁ ଏହା ସହାୟ ହୋଇଥାଏ । ଏହା ବ୍ୟତୀତ ସବୁ ବେଳେ ଖବର ସହିତ ଅପଡେଟ୍ ରହିଥାନ୍ତି ଧୀବର । ଯାହାଦ୍ବାରା ଝଡ଼ ବାତ୍ୟା ଆଗରୁ ସେମାନେ ହୋଇଥାନ୍ତି ସତର୍କ । ଜୀବନ ସଂଘର୍ଷମୟ, ଅନେକ ବେଉସାର ସୌଦାଗର । ତା’ ଭିତରେ ଧୀବରଙ୍କର ଏ ଜଳ ଜୀବନ ବେଶ୍ କଷ୍ଟ ଦାୟକ ।