କରୋନା ଓ ବିସ୍ତାରବାଦୀ ନୀତି ପାଇଁ ଏବେ ଚୀନ୍ ଚର୍ଚ୍ଚାରେ ଅଛି । କରୋନାର ସତ କ’ଣ କେହି ଜାଣି ନାହାନ୍ତି । ଏମିତିରେ ଚୀନ୍ ଏକ ରହସ୍ୟମୟ ଦେଶ । ଯେଉଁଠୁ ଖବର ବାହାରକୁ ଆସିବା ସହଜ ନୁହେଁ । ସେହିଭଳି ଗୋଟିଏ ରହସ୍ୟ ବାବଦରେ ଆସନ୍ତୁ ଜାଣିବେ । ଚୀନ୍ ରାଜଧାନୀ ବେଜିଂର ମାଟି ତଳେ ଆଉ ଗୋଟିଏ ବେଜିଂ ରହିଛି । ୨୦ ହଜାର ଏକର ଜମିରେ ମାଟିତଳେ ଥିବା ଏହି ସହରରେ ସବୁକିଛି ଅଛି । ଷ୍ଟାଡିୟମ,ରେସ୍ତୋଁରା,ସିନେମା ସବୁକିଛି ।
ମାଟିତଳେ ଥିବା ଏହି ସହରକୁ ଚୀନ୍ ଭାଷାରେ ଦିକ୍ସିଆ ଚେଙ୍ଗ୍ କୁହାଯାଏ । ଯାହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଅନ୍ଧକାରମୟ କାଳ କୋଠରୀ । ମାଟିତଳେ ଥିବା ଏହି ସହରରେ ଲକ୍ଷାଧିକ ଲୋକ ଅମାନବୀୟ ଅବସ୍ଥାରେ ଏବେ ମଧ୍ୟ ରହୁଛନ୍ତି । ତେବେ ବର୍ତ୍ତମାନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହା ଜଣା ପଡିନାହିଁ ଯେ, ମାଟିତଳେ ଥିବା ଏହି ସହରରେ କେତେ ସଂଖ୍ୟକ ଘର ରହିଛି । ତେବେ ଏହି ସହର ୨୦ ହଜାର ଏକର ଜମି ଉପରେ ବିସ୍ତୃତ ବୋଲି କୁହାଯାଏ । ମାଟି ତଳେ ଥିବା ଏହି ସହର ମାଟି ଉପରେ ଥିବା ବେଜିଂର ସବୁ ସରକାରୀ ଅଟ୍ଟାଳିକା ସହ ସଂଯୁକ୍ତ ଅଛି । କେବେ ମାଟିତଳୁ ବାହାରିବା ପାଇଁ ୯୦୦ ପ୍ରସ୍ତାନ ପଥ ଥିଲା ବୋଲି ଅନୁମାନ କରାଯାଏ ।
କେବେ ତିଆରି ହୋଇଥିଲା ?
୧୯୬୯ ମସିହାରୁ ଏହି ସହରର ନିର୍ମାଣ କାମ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା । ସେହି ସମୟରେ ଚୀନ କମ୍ୟୁନିଷ୍ଟ୍ ପାର୍ଟିର ସୋଭିଏତ ଋଷିଆ ସହ ସଂପର୍କ ଖରାପ ହୋଇଯାଇଥିଲା । ଚୀନ ଆଶଙ୍କା କରୁଥିଲା ଯେ, ସୋଭିଏତ ଋଷ ଯେକୌଣସି ସମୟରେ ଚୀନ୍ ଉପରେ ଆକ୍ରମଣ କରିପାରେ । ଏପରିକି ଚୀନ୍ ପରମାଣୁ ଆକ୍ରମଣର ଆଶଙ୍କା କରୁଥିଲା । ଏହି ଭୟ ଭିତରେ ଚୀନର କମ୍ୟୁନିଷ୍ଟ ଶାସକ ମାଓ ସେ ତୁଙ୍ଗ୍ ମାଟି ତଳେ ସହର ବସାଇବାକୁ ଆଦେଶ ଦେଲେ । ସେ ବେଜିଂ ନାଗରିକଙ୍କୁ ମାଟି ଖୋଳି ତଳେ ଘର ତିଆରି କରିବାକୁ କହିଥିଲେ । ବେଜିଂ ବାସିନ୍ଦା ମାଓଙ୍କ ଆଦେଶରେ ମାଟି ଖୋଳିବାକୁ ଲାଗିଥିଲେ । ଏଥିରେ ସେମାନଙ୍କୁ ସେନାର ଇଂଜିନିୟର ମାନେ ମଧ୍ୟ ସାହାଯ୍ୟ କରିଥିଲେ । ଏହିଭଳି ଭାବେ ୨୦ ହଜାର ଏକର ଜମି ଉପରେ ମାଟି ତଳେ ଗଢି ଉଠିଥିଲା ଆଉ ଗୋଟିଏ ବେଜିଂ । କିନ୍ତୁ ଋଷ କେବେ ମଧ୍ୟ ଚୀନ୍ ଉପରେ ପରମାଣୁ ଆକ୍ରମଣ କରିନଥିଲା ।
୬୦ ଲକ୍ଷ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ତିଆରି ହୋଇଥିଲ ସହର
ପରମାଣୁ ଆକ୍ରମଣରୁ ବଂଚିବା ପାଇଁ ଚୀନ୍ ରାଜଧାନୀର ୬୦ ଲକ୍ଷ ଲୋକଙ୍କ ପାଇଁ ଏହି ଅଣ୍ଡରଗ୍ରାଉଣ୍ଡ୍ ସହର ତିଆରି କରିଥିଲା । ସେତେବେଳେ ମାଓ କହିଥିଲେ ଯେ, ପରମାଣୁ ଯୁଦ୍ଧ ହେଲେ ବେଜିଂର ସବୁ ନାଗରିକ ଏହି ଅଣ୍ଡରଗ୍ରାଉଣ୍ଡ୍ ସହରରେ ଆଶ୍ରୟ ନେଇ ପାରିବେ । ସେତେବେଳେ ବେଜିଂର ଜନସଂଖ୍ୟା ଥିଲା ୬୦ ଲକ୍ଷ । ପରମାଣୁ .ଯୁଦ୍ଧ ହେଲାନାହିଁ କିମ୍ବା ଏହି ସହରର ଆବଶ୍ୟକତା କେବେ ପଡିଲା ନାହିଁ । କିନ୍ତୁ ଲୋକ ଏହାମଧ୍ୟରେ ରହିବାକୁ ଲାଗିଲେ । ବେଜିଂର ଗୃହହୀନ କିମ୍ବା ବେଜିଂ ବାହାରୁ ଆସୁଥିବା ଶ୍ରମିକ ଏହି ଅଣ୍ଡରଗ୍ରାଉଣ୍ଡ ସହରକୁ ନିଜ ଘର କରିଛନ୍ତି । ଯେଉଁମାନଙ୍କ ପାଖରେ ମାଟି ଘର କିଣିବାକୁ ଟଙ୍କା ହୋଇଯାଏ ସେମାନେ ଅଣ୍ଡରଗ୍ରାଉଣ୍ଡ୍ ବେଜିଂ ଛାଡନ୍ତି । କିନ୍ତୁ ଅନେକ ଗରିବ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ଏହି କଳା ଅନ୍ଧକାର ସହରରେ ରୁହନ୍ତି । ୨୦୧୦ରେ ବେଜିଂ ପ୍ରଶାସନ ଏକ ରୋଗର ଆଶଙ୍କାରେ ଅଣ୍ଡରଗ୍ରାଉଣ୍ଡ୍ ସହରରେ କାହାକୁ ନରହିବା ପାଇଁ କହିଥିଲେ । କିନ୍ତୁ ଲୋକ ପ୍ରଶାସନ କଥାକୁ ଅଣଦେଖା କରି ଏବେ ମଧ୍ୟ ମାଟିତଳେ ରହୁଛନ୍ତି ।
ଅଭିଯୋଗରେ ଦର୍ଶାଯାଇଛି ନିର୍ଲିପ୍ତଙ୍କ ଦେହ ଖରାପ ହେବାରୁ ତାଙ୍କୁ ବୁଧବାର ରାତି ପ୍ରାୟ ୧୨ଟାରେ ଜିଲ୍ଲା ମୁଖ୍ୟ ଚିକିତ୍ସାଳୟରେ ଭର୍ତ୍ତି କରାଯାଇଥିଲା । ସେଠାରେ ସେ ଛାତିରେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଅନୁଭବ କରିଥିଲେ । ତାଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ସୁଭଦ୍ରା ଡାକ୍ତରଙ୍କୁ ବାରମ୍ବାର ଚିକିତ୍ସା ପାଇଁ ଅନୁରୋଧ କରିଥିଲେ ହେଁ କେହି ଶୁଣିନଥିଲେ । ଡାକିବା ସତ୍ତ୍ୱେ ଚିକିତ୍ସା ପାଇଁ ଆସିନଥିଲେ ସିଡିଏମଓ ଡାକ୍ତର ବିଜୟ ପଣ୍ଡା ଓ ଡାକ୍ତର ଅଜୟ ସ୍ୱାଇଁ । ଫଳରେ ଆଖି ବୁଜିଥିଲେ ନିର୍ଲିପ୍ତ । ଆଖି ଆଗରେ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ଦେଖି ସହି ପାରିନଥିଲେ ସୁଭଦ୍ରା । ମେଡିକାଲରେ ହିଁ ଆତ୍ମହତ୍ୟା କରିଥିଲେ ।
ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ପରେ ଓ ଆତ୍ମହତ୍ୟା ପୂର୍ବରୁ ସୁଭଦ୍ରା କୋହଭରା କଣ୍ଠରେ ଏସବୁକୁ ରେକର୍ଡିଂ କରିଛନ୍ତି । ଡାକ୍ତରମାନେ ଚିକିତ୍ସା ନକରିବାରୁ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ମୃତ୍ୟୁ ହେଲା । ଏଥିପାଇଁ ଡାକ୍ତର ହିଁ ଦାୟୀ । ଆତ୍ମହତ୍ୟା ପୂର୍ବରୁ ସୁଭଦ୍ରା ଏଭଳି ଅଡିଓ ରେକର୍ଡିଂ କରି ବିଭିନ୍ନ ନମ୍ବରକୁ ପଠାଇଥିଲେ । ଯାହାକି ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ବ୍ୟବସ୍ଥା ଉପରେ ପ୍ରଶ୍ନବାଚୀ ଛିଡ଼ା କରିଛି । କ୍ୱାରେଣ୍ଟାଇନ୍ ସେଣ୍ଟରରେ ଥିବା ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କ ଚିକିତ୍ସା କରିବା ମନା କି ? ନା କ୍ୱାରେଣ୍ଟାଇନରେ ଥିବା ବ୍ୟକ୍ତି ଅଛୁଆଁ ? ସଂକ୍ରମଣ ଭୟରେ ଜୀବିତ ବ୍ୟକ୍ତିଙ୍କୁ କାହିଁକି ଛୁଇଁଲେନି ଡାକ୍ତର ? ଏମିତି ଅନେକ ପ୍ରଶ୍ନ ଉଠୁଛି ।
