ପବିତ୍ର ଦୀପାବଳିରେ ଓଡ଼ିଆଙ୍କ ବଡ଼ବଡ଼ୁଆ…

ଆଲୋକର ପର୍ବ ଦୀପାବଳି । ସବୁ ଅନ୍ଧକାରକୁ ଭେଦିବାର କ୍ଷମତା କେବଳ ଗୋଟିଏ ଦୀପରେ ଥାଏ  । କୁହାଯାଏ ମନର ସବୁ ରାଗ ରୋଷ, ଅଭିମାନ ରୂପୀ ଅନ୍ଧକାରକୁ ଦୂରେଇ ଦେବାକୁ ସୁନ୍ଦର ହୃଦୟ ସଦୃଶ ଦୀପର ଆବଶ୍ୟକତା ପଡ଼ିଥାଏ  । ତେଣୁ ଏହି ପର୍ବ ଆସିବା ମାତ୍ରେ ସବୁରି ମନରେ ଉତ୍ସାହ ଭରିଯାଏ । କାର୍ତ୍ତିକ କୃଷ୍ଣ ପକ୍ଷ ଅମାବାସ୍ୟା ତିଥିରେ ଦୀପାବଳି ପର୍ବ ପାଳନ କରାଯାଏ। ପ୍ରତ୍ୟେକଙ୍କ ଘରେ ଏହି ପର୍ବକୁ ଖୁବ୍ ଧୁମଧାମରେ ମନାଯାଏ । ରଙ୍ଗବେରଙ୍ଗ ମୁରୁଜ ସାଙ୍ଗକୁ ରଙ୍ଗୋଲି, ପିଠାପଣାର ମହମହ ବାସ୍ନାରେ ପରିବେଶ ମହକି ଉଠେ । ଓଡ଼ିଆ ପରମ୍ପରାରେ ଏହି ଦିନ ସନ୍ଧ୍ୟା ହେଉ ହେଉ ପ୍ରତିଟି ଓଡ଼ିଆ ଘରୁ ଭାସି ଆସେ ବଡ଼ବଡ଼ୁଆ ହୋ… ଅନ୍ଧାରରେ ଆସି ଆଲୁଅରେ ଯାଅ…ଡାକରା ।

ବଡ଼ବଡ଼ୁଆ ହୋ… ଅନ୍ଧାରରେ ଆସି ଆଲୁଅରେ ଯାଅ

ଗଙ୍ଗା ଯାଅ, ଗୟା ଯାଅ…

ଶ୍ରୀ ପୁରୁଷତ୍ତମ ଯାଅ…

କ୍ଷୀର ଥିଲେ ସର ଖାଅ…

ବାଇଶୀ ପାହଚେ କୈବଲ୍ୟ ଖାଇ ଅମୃତ ଦୃଷ୍ଟିରେ ଚାହିଁଥାଅ…

ହାତରେ କାଉଁରିଆ କାଠି ଗୋଛା‌ ଧରି ସେଥିରେ ଅଗ୍ନି ସଂଯୋଗ ପରେ ବଡବଡୁଆଙ୍କୁ ସ୍ମରଣ କରି ଏହି ଗୀତକୁ ଗୁଣୁଗୁଣାନ୍ତି । ବିଭିନ୍ନ ପିଠାପଣା ଓ ଫଳମୂଳ ବାଢ଼ି ପରିବାରର ସମସ୍ତ ସଦସ୍ୟ ବଡ଼ବଡ଼ୁଆ ଡାକରା ଦେଇଥାନ୍ତି। ସମସ୍ତେ ସମ୍ମିଳିତ ଭା‌ବେ ଏକାଠି ହୋଇ ପୂର୍ବପୁରୁଷଙ୍କୁ ସ୍ୱର୍ଗରୁ ପୃଥିବୀ ପୃଷ୍ଠକୁ ଆସି ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଆଶୀର୍ବାଦ କରି ଯିବାକୁ ପ୍ରାର୍ଥନା କରିଥାନ୍ତି । ଏହି ଦିନ ଶ୍ରୀକ୍ଷେତ୍ରରେ ଶ୍ରଦ୍ଧାଳୁଙ୍କ ବେଶ୍‌ ଭିଡ଼ ଜମେ । ଯେଉଁମାନେ ଆଶ୍ୱିନ ମାସରେ ନିଜ ପିତୃପୁରୁଷଙ୍କୁ ଶ୍ରାଦ୍ଧ ତର୍ପଣ ଦେଇପାରି ନଥାନ୍ତି, ସେମାନେ ଏହି ଦୀପାବଳି ଦିନ ହିଁ ନିଜ ପୂର୍ବପୁରୁଷଙ୍କୁ ଶ୍ରାଦ୍ଧ ତର୍ପଣ ଅର୍ପଣ କରିଥାନ୍ତି। ଏହାସାଙ୍ଗକୁ ସନ୍ଧ୍ୟାରୁ ବିଳମ୍ବିତ ରାତି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବେଶ୍‌ ଜମେ ବାଣ ଫୁଟାଇବା ପର୍ବ । ')}