ଗରିବ ବୋଲି ଦହଗଞ୍ଜ, ରହିବୁ କେଉଁଠି ?

ନୂଆଦିଲ୍ଲୀ: ଆମର ନା ଅଛି ଘର ନା ଅଛି ଦ୍ୱାର । ଭାଗ୍ୟକୁ ଭରସା କରି ଦିନେ ଏହି ଫୁଟପାଥକୁ ଘର କରି ନେଇଥିଲୁ । ରାସ୍ତାକଡ଼ରେ ଗାଡ଼ିମେଳରେ ବାନ୍ଧିଥିଲୁ ଜରିପାଲ । ଛିଡ଼ି ଯାଇଥିବା ପାଲରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ବି ଦିଶୁଥିଲା, ଜହ୍ନ ବି ତାରା ମେଳରେ ମୁରୁକି ହସୁଥିଲା । କହୁଥିଲା ଆଉ କେତେଦିନ ଏମିତି ଏଇଠି ପଡ଼ିବୁ । ଆଜି ସେ ଦିନ ଆସି ଯାଇଛି, ପ୍ରଶାସନର ନୋଟିସ୍ ପରେ ଆମେ ଆମ ହାତରେ ବାନ୍ଧିଥିବା ବାଉଁଶ ଜରିପାଲକୁ ଭାଙ୍ଗୁଛୁ।

ଆଜି ଏଠୁ ଚାଲିଯିବୁ, ପୁଣି ଆଉ କେଉଁଠି ବସା ବାନ୍ଧିବୁ । ସେଠି ବି ଆମକୁ କେବେ ପ୍ରଶାସନ ପୁଣି ନ ଉଠାଇ ଦେବ । ତାର ବି ଭରସା ନାହିଁ । ଭରସା ବି ରହିବ କେମିତି ? ଯେଉଁଠି ଏ ବଡ଼ ସହରରେ ବଡ଼ ବଡ଼ ବାବୁ ରୁହନ୍ତି । ଆମ ଭଳି ଭୋଟ୍ ବ୍ୟାଙ୍କକୁ ନେଇ ବଡ଼ ବଡ଼ କଥା କୁହନ୍ତି । ଆମକୁ ଆଜି ଏଠୁ ହଟାଇ ଦିଆଯାଉଛି । ତଥାପି ସେମାନଙ୍କ ସହାନୁଭୂତି ତ ଦୂରର କଥା ଦେଖା ଦର୍ଶନ ନାହିଁ ।

ଜାଣିନୁ ଏଠୁ ଗଲା ପରେ ଆଉ କେଉଁଠି ଜରିପାଲ ଖଣ୍ଡେ ବାନ୍ଧିବାକୁ ଜାଗା ମିଳିବ କି ନାହିଁ । ଜଣାନାହିଁ ମୋ କଅଁଳ ଛୁଆର ଭବିଷ୍ୟତ କଣ ହେବ ? କିନ୍ତୁ ଏତିକି ଜାଣିଛି ଆମେ ଯେଉଁଠି ବି ରହିବୁ। ଏମିତି ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ପାଇବୁ, ପ୍ରତାରିତ ହେବୁ । ହେ ସରକାର, ହେ ପ୍ରଶାସନ, ଆମକୁ ଏଭଳି ବିସ୍ଥାପିତ ଆଉ କେତେଦିନ କରିବ ? ଆଉ କେତେଥର ଏମିତି ଆମକୁ ତଡ଼ି ଦେବ ? କଣ ଗରିବ ହୋଇ ଜନ୍ମ ହୋଇଛୁ ବୋଲି ଘର ଖଣ୍ଡିଏ ପାଇବୁନି ।