ଜୀଭକୁ ଖାଇ ହେଇଗଲା ଜୀଭ..

ମାଛର ମୁହଁରୁ ମିଳିଲା ପାରାସାଇଟ୍ । ଜୀଭକୁ ଖାଇ ନିଜେ ହେଇଗଲା ଜୀଭ । ଥରେ ଭାବିଲେ ଗୋଟିଏ କୀଟ ଆପଣଙ୍କ ଜିଭକୁ ଖାଇ ଯଦି ତାର ଜାଗା ନେଇଯାଏ । ଆଉ ଜିଭ ବଦଳରେ ଆପଣଙ୍କ ପାଟି ଭିତରେ ସେହି କୀଟଟି ରୁହେ । ତାହାଲେ କଣ ହେବ ? ହଁ ନିଶ୍ଚୟ ଏହି କଥାଟି ଆପଣଙ୍କୁ ଅଜିବ ଲାଗୁଥିବ । କିନ୍ତୁ ଏମିତି ସମ୍ଭବ । ଜିଭ ଖାଉଥିବା ଏହି ପାରାସାଇଟ୍ ବା ପରଜୀବି ଅନେକ ସମୟରେ ଦେଖାଯାଆନ୍ତି । ସେମାନଙ୍କର କାମ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କର ଜୀବନରେ ନିଜେ ବଂଚିବା । ଅଧିକାଂଶ ସମୟରେ ଏମାନେ ମାଛ ମାନଙ୍କର ପାଟିରେ ମିଳିଥାନ୍ତା ।

 

କିଛିଦିନତଳେ ଦକ୍ଷିଣ ଆଫ୍ରିକାର କେପ୍ ଟାଉନ୍‌ରେ ୨୭ବର୍ଷୀୟ ଜଣେ ଯୁବକ ଡେନ୍ ମାର୍କସ୍ କେପ୍ ଆଗୁଲାସ୍‌ରେ ମାଛ ଧରୁଥିଲେ । ଗୋଟିଏ ୬ପାଉଣ୍ଡର କାରପେଣ୍ଟର ମାଛ ଫସିବା ପରେ ସେ ତା ମୁହଁରୁ କଣ୍ଟା କାଢିବା ସମୟରେ ଯାହା ଦେଖିଲେ ତାହା ତାଙ୍କୁ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ କରାଇଦେଇଥିଲା । ଜଣେ ସାମୁଦ୍ରିକ ଜୀବବିଜ୍ଞାନର ଛାତ୍ର ହେଇ ବି ମାଛର ପାଟି ଭିତରେ ବିରଳ ପ୍ରଜାତିର ପରଜୀବିକୁ ଦେଖି ସେ ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ହୋଇଯାଇଥିଲେ । ସେ ତୁରନ୍ତ ଏହି ମାଛ ଭିତରେ ଥିବା ପାରାସାଇଟ୍‌ର ଫୋଟ ଉଠାଇ ନୋର୍ଥ ବେଷ୍ଟ ୟୁନିଭର୍ସିଟିର ସାମୁଦ୍ରିକ ଜୀବ ବିଜ୍ଞାନର ପ୍ରଫେସର ନିକୋ ସ୍ମିଟ୍‌ଙ୍କୁ ପଠାଇଥିଲେ । ଏହିଭଳି ପ୍ରଜାତିର ପାରାସାଇଟ୍‌କୁ ପ୍ରଫେସର ମାଛର ପାଟିରେ ମାଛର ଜିଭ ଭଳି ରହିଥିବାର ପୂର୍ବରୁ ଦେଖିନଥିଲେ ।

ପ୍ରଫେସର କୁହନ୍ତି ଯେ ସେ ଜଣେ ସାମୁଦ୍ରିକ ଜୀବ ବିଜ୍ଞାନୀ ହୋଇ କେବଳ ସାର୍କ ଓ ସମୁଦ୍ରୀ ମାଛ ସହିତ ପାରାସାଇଟ୍ ଦେଖିଛନ୍ତି । ହେଲେ ଏହିଭଳି କାର୍‌ପେଣ୍ଟର ମାଛକୁ ନିଜର ଶିକାର ବନାଉଥିବା ପାରାସାଇଟ୍ ସେ ଦେଖିନଥିଲେ । ବୈାଜ୍ଞାନିକଙ୍କ ଅନୁସାରେ ଏହି ବିରଳ ପ୍ରଜାତି ପ୍ରଥମେ ମାଛର ପାଟିରେ ପଶି ତାର ଜିଭକୁ ଧିରେ ଧିରେ ନିଜର ଖାଦ୍ୟ ବନାନ୍ତି । ତାପରେ ମାଛର ପୁରା ଜୀଭକୁ ଖାଇସାରିବା ପରେ ନିଜେ ମାଛର ଜିଭ ଥିବା ସ୍ଥାନକୁ ଅକ୍ତିଆର କରିନିଅନ୍ତି । ଏହା ଫଳରେ ମାଛ ଯାହା ବି ଖାଇଥାଏ ସେଥିରୁ ପାରାସାଇଟ୍‌କୁ ଖାଦ୍ୟ ମଧ୍ୟ ମିଳିଯାଏ । ଆଉ ସେ ସାରା ଜୀବନ ସେ ମାଛର ପାଟି ଭିତରେ ହିଁ ରୁହିଯାଇ ବଂଶ ବିସ୍ତାର କରେ । ଏଯାବତ୍ ୨୮୦ ପ୍ରଜାତିର ଜିଭ ଖାଉଥିବା ପରଜୀବିଙ୍କ ବିଷୟରେ ବୈାଜ୍ଞାନିକମାନେ ରିସର୍ଚ କରିଛନ୍ତି । ହେଲେ ବୈାଜ୍ଞାନିକମାନେ ବିରଳ ପ୍ରଜାତିର ପରଜୀବିମାନଙ୍କ ଉପରେ ଆହୁରୀ ଅଧିକ ରିସର୍ଚ ଜାରି ରଖିଛନ୍ତି । ୧୯୮୩ର ଏକ ରିସର୍ଚ ଅନୁସାରେ ଜଣାପଡିଛି ଯେ ଏହି ପାରାସାଇଟ ନିଜ ଶିକାରର ଅଙ୍ଗକୁ ଖାଇ ତାର ସେହି ଅଙ୍ଗର କାମ କରିଥାଏ । ଏହିଭଳି ପାରାସାଇଟ୍ କେବଳ ମାଛ ଭିତରେ ରୁହନ୍ତିନାହିଁ ବରଂ ସେଠାରେ ବଂଶ ବୃଦ୍ଧି ମଧ୍ୟ କରିଥାନ୍ତି । ଯେବେ ବି ଏକ ଦୁର୍ବଳ କାରପେଣ୍ଟର ମାଛକୁ ଦେଖିବେ ତାହାଲେ ଆପଣ ନିଶ୍ଚିତ ହୋଇଯିବେ ଯେ ଏହି ମାଛ ଭିତରେ ଏକରୁ ଅଧିକ ପରଜୀବି ଅଛନ୍ତି । ଆଉ ଯଦି ଜୈାବିକ ପ୍ରକ୍ରିୟାକୁ ଦେଖିବା ତାହାଲେ ମାଛ ମରିଗଲେ ପରଜୀବିମାନଙ୍କର ମୃତ୍ୟୁ ମଧ୍ୟ ହୋଇଯାଏ ।

Leave a Reply