ଗପ ନୁହେଁ ଏ ନିଚ୍ଛକ ସତ : ଇଂଜିନିୟରରୁ ଦେବଦୂତ ସାଜିଛନ୍ତି ଏହି ଯୁବକ…..
1 min read
ଭୁବନେଶ୍ୱର: ଆପଣ ଯଦି ରାସ୍ତାରେ ଗୋଟିଏ ଗାଈ ବା ବଳଦ ଦୁର୍ଘଟଣାଗ୍ରସ୍ତ ବା ରୋଗଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇ ଛଟପଟ ହେଉଥିବା ଦେଖିବେ, ତେବେ କ’ଣ କରିବେ? ବାଟ କାଟି ନିଜ ରାସ୍ତାରେ ପଳାଇଯିବେ ନିଶ୍ଚିତ । କାରଣ ଆପଣଙ୍କ ପାଖରେ ସମୟ କାହିଁ ? ଏ ସ୍ୱାର୍ଥପର ଦୁନିଆରେ ଯେଉଁଠି ମଣିଷ ମଣିଷକୁ ପଚାରୁନି ସେଠି ଏ ବୁଲା ଗାଈଗୋରୁଙ୍କୁ ବା କିଏ ପଚାରେ ?
କିନ୍ତୁ ଆମେ ଆଜି ଆପଣଙ୍କୁ ଏମିତି ଜଣେ ଯୁବକଙ୍କ କଥା କହିବାକୁ ଯାଉଛୁ, ଯିଏ ବୁଲା ଗାଈଗୋରୁ ବା ପଶୁଜନ୍ତୁଙ୍କ ପାଇଁ ଜଣେ ଦେବଦୂତ ସାଜିଛନ୍ତି ।
ସେମିତି ଜଣେ ଯୁବକ ହେଲେ କୁଶଲ୍ , ପୂରା ନାଁ କୁଶଲ୍ ବିଶ୍ୱାସ, ଶିକ୍ଷାଗତ ଯୋଗ୍ୟତା ହେଉଛି ଇଞ୍ଜିନିୟରିଂ । ବାପା କିଶୋର ବିଶ୍ୱାସ ଆଉ ମାଆ ଶିଖା ବିଶ୍ୱାସ । କଲିକତା ନିଜର ଜନ୍ମସ୍ଥାନ ହେଇଥିଲେ ବି ବାପାଙ୍କର କର୍ମକ୍ଷେତ୍ର ଭୁବନେଶ୍ୱରରେ ଛୋଟବେଳୁ ରହିଆସିଛନ୍ତି । କୁଶଲ ରାସ୍ତାରେ ଅଜଣା ଗାଡ଼ି ଧକ୍କାରେ ଆହତ ହେଇ ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଛଟପଟ ହେଉଥିବା ଗାଇଗୋରୁ, ପଶୁପକ୍ଷୀମାନଙ୍କର ସେବା କରିଥା’ନ୍ତି । ଏହି କାର୍ଯ୍ୟ ପାଇଁ ସେ ଖାଲି ପ୍ରଶଂସାର ପାତ୍ର ନୁହଁନ୍ତି ବରଂ ଯ଼ୁବପିଢ଼ି ପାଇଁ ଗୋଟେ ଉଦାହରଣ ସାଜିଛନ୍ତି ।
ଆଜିର ହାଲୋ ହାଏ ଯ଼ୁଗରେ ଇଂଜିନିୟରିଂ ପଢ଼ୁଆ ଯୁବକଙ୍କ କାହାଣୀ ଆପଣଙ୍କୁ ଗପ ଭଳିଆ ଲାଗିପାରେ କିନ୍ତୁ ବାସ୍ତବ ।
କୁଶଲ୍ଙ୍କ ସ୍ୱଭାବକୁ ସହଜରେ ଗ୍ରହଣ କରିପାରୁ ନ ଥିଲେ ତାଙ୍କ ବାପା କିଶୋର ବିଶ୍ୱାସ । କିଛି ଲୋକ ବି କୁଶଲଙ୍କୁ ‘କୁଶଲ ପାଗଲ୍’ ବୋଲି ଡାକିଲେ । ମାନେ କୁଶଲଙ୍କୁ ପାଗଳ ବୋଲି ଆଖ୍ୟା ଦେଲେ । ଯାହା କୁଶଲଙ୍କ ବାପାଙ୍କୁ ଆହୁରି ବାଧିଲା । ସେ ଥରେ କୁଶଲଙ୍କୁ ଡାକି କହିଲେ, ‘ଯଦି ପାଠସାଠ ପଢ଼ିବାର ଅଛି ତ ପଢ଼େ, ନାହିଁ ତ.. ମୋତେ ମୁହଁ ଦେଖାନା…. ଘରୁ ବାହାରିଯା’। ତୋ ଭଳି ପୁଅ ମୋର ଦରକାର ନାହିଁ ।’ ବାପାଙ୍କର ଏଭଳି ଟାଣ କଥାରେ ଦୋଛକିରେ ପଡ଼ିଗଲେ କୁଶଲ୍। କାହାକୁ ନିଜର କରିବେ ? ବାପା ମାଆ ନା ବେସାହାରା ଜୀବଜନ୍ତୁ ।
କୁଶଲ ଭାବିଲେ ଯେ, ବାପା ଆଜି ନାହିଁ କାଲି ବୁଝିଯିବେ । କିନ୍ତୁ ବାପାଙ୍କ କଥା ମାନିଲେ ବେସାହାରା ଜୀବଜନ୍ତୁଙ୍କ ଦୁଃଖ ବୁଝିବ କିଏ? ତେଣୁ ସେ ନିଷ୍ପତ୍ତି ନେଲେ ଯେ, ଘର ଛାଡ଼ିଦେବେ ଆଉ ତାହା ହିଁ କଲେ। ଘର ଛାଡ଼ି ଆସିବା ପରେ ସେ ସାଙ୍ଗ ସାଥୀଙ୍କ ପାଖକୁ ନ ଯାଇ କିଛି ଦିନ ଫୁଟପାଥରେ ରାତି ବିତାଇଲେ । ପରେ ପରେ ଗୋଶାଳା ସନ୍ଧାନ କରି ସେଇଠି ରହିଲେ ଆଉ ସେମାନଙ୍କର ସେବା ଯତ୍ନ କଲେ । ଯଦି କୋଉଠୁ ପଶୁ ପକ୍ଷୀଙ୍କ ଆହତ ଖବର ମିଳେ ତୁରନ୍ତ ସେଠାକୁ ଯାଇ ସେବାଯତ୍ନରେ ଲାଗି ପଡ଼ନ୍ତି । ୟାଭିତରେ ପାଖାପାଖି ବର୍ଷେ ବିତିଯାଏ ।
ଘର ଛାଡ଼ି ଆସିବାଟା ତାଙ୍କୁ ଏତେ ବାଧୁ ନ ଥିଲା, କାରଣ ସେ ବେସାହାରା ଜୀବଜନ୍ତୁଙ୍କ ସହ ଖୋଲା ଆକାଶ ତଳେ ଦିନ ବିତାଉଥିଲେ । ତେଣୁ ସିଏ ଚିନ୍ତା କଲେ ଗୋଟେ ସେଲ୍ଟର କରିବେ ଯ଼ୋଉଠି ଏହି ଜୀବଜନ୍ତୁଙ୍କୁ ଖରା, ବର୍ଷା ଆଉ ଶୀତ ଦାଉରୁ ରକ୍ଷା ମିଳିବ ଆଉ ସେମାନଙ୍କର ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟ ଭଲ ରହିପାରିବ । ସେଥିପାଇଁ ସେ ନିଜ ଖାସ୍ ବନ୍ଧୁଙ୍କ ଠାରୁ କିଛି ଅର୍ଥ ସାହାଯ୍ୟ ଆଣି ଆରମ୍ଭ କଲେ ତାଙ୍କ ମିଶନ୍ । ଘର ଛାଡିବାର ୬ ବର୍ଷ ଭିତରେ ନିଜର ପ୍ରଚେଷ୍ଟାରେ ଭୁବନେଶ୍ୱର ଉପକଣ୍ଠର ନହରକଣ୍ଟା ଠାରେ ଏକ ସେଲ୍ଟର ହୋମ୍ କରିବା ସହିତ “speak for animal” ନାଆଁରେ ଏକ ସଂସ୍ଥା ମଧ୍ୟ ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି ।
ଏବେ କୁଶଲ ପାଗଲଙ୍କ ପରିଚୟ ବଦଳିଯାଇଛି । ଯେଉଁମାନେ କୁଶଲଙ୍କୁ କୁଶଲ ପାଗଲ୍ ବୋଲି କହି ଟାହିଟାପରା କରୁଥିଲେ ସେମାନେ ତାଙ୍କୁ ପ୍ରଶଂସା କରୁଛନ୍ତି । କୁଶଲଙ୍କ ଏହି ଜୀବେ ଦୟା ଗୁଣ ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ବିଭିନ୍ନ ଅନୁଷ୍ଠାନ ପକ୍ଷରୁ ସମ୍ମାନିତ କରାଯାଇଛି । ଏହି ଖବର ଯେତେବେଳେ ତାଙ୍କ ବାପାଙ୍କ କାନରେ ବାଜିଲା, ସେ ପୁଅ ପାଇଁ ନିଜକୁ ଗର୍ବିତ ମନେ କଲେ ।
କୁଶଲଙ୍କୁ ଘରୁ ବାହାର କରି ଦେଇଥିବା ବାପା ଥରେ ହଠାତ୍ ଫୋନ୍ କରି ତାଙ୍କୁ ରେଳଷ୍ଟେସନରୁ ଘରୁ ନେଇଯିବା ପାଇଁ କହିଥିଲେ । ସେ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ବାହାରି ଗଲେ, ଆଉ ଷ୍ଟେସନରେ ତାଙ୍କ ବାପା ତାଙ୍କୁ ଘରକୁ ଯିବା ପାଇଁ କହିଥିଲେ ।
କୁଶଲ ବୁଝିଗଲେ ଯେ, ତାଙ୍କ ବାପା ଏଥର ବୁଝିଯାଇଛନ୍ତି ଆଉ ସେ ତାଙ୍କୁ ଘରୁ ତଡ଼ିଦେବେ ନାହିଁ ।ସେ କିନ୍ତୁ କିଛି ସମୟ ଘରକୁ ଦେଇ ବାକି ସମସ୍ତ ସମୟ ଏଇ ନହରକଣ୍ଟାରେ ଜୀବଜନ୍ତୁଙ୍କ ପାଖରେ କାଟୁଛନ୍ତି ।
ଆଜି କୁଶଲଙ୍କ ପାଖରେ ରହିଛି ବାପାମାଆଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ଯାହା ତାଙ୍କୁ ମିଳିବାକୁ ବାକି ଥିଲା। ତେଣୁ ତାଙ୍କୁ ବୁଲା ଗାଈଗୋରୁ ଆଉ ପଶୁଜନ୍ତୁଙ୍କ ସେବା କରିବାକୁ କିଏ ବା ଅଟକେଇପାରିବ ।
