ଲିଓନେଲ ମେସି: ସମ୍ମୋହନର ଚୁମ୍ବନ, ଆତ୍ମତୃପ୍ତିର ଅପୂର୍ବ ଉଚ୍ଛ୍ୱାସ

ଆଦିମ ଯୁଗରୁ ମାନବ ସଙ୍ଗୀତ, ନୃତ୍ୟ ଓ କ୍ରୀଡ଼ା ସହ ଓତଃପ୍ରୋତ ଭାବେ ଜଡ଼ିତ। ଦୁନିଆ ବହୁ ଆଗକୁ ଆଗେଇଛି ସତ, କିନ୍ତୁ ଆଭିଜାତ୍ୟ, ଆତ୍ମବଢ଼ିମା ଓ ଆତ୍ମସର୍ବସ୍ୱ ମଧ୍ୟରେ ମଣିଷ ନିଜ ସୁଖର ସରହଦକୁ କେବଳ କୋଠରୀର ଚାରି କାନ୍ଥ ମଧ୍ୟରେ ସୀମିତ କରି ରଖିଛି । ଧନରେ ମନ ଏବଂ ଜନରେ ସ୍ଫୃହାହୀନ, ମଣିଷକୁ ଅଧିକ ନିଃସଙ୍ଗ ଓ ନିଷ୍ପ୍ରାଣ କରି ଗଢ଼ି ତୋଳିଛି । କିନ୍ତୁ ଖେଳ ପଡ଼ିଆ ଏକ ମୁକ୍ତ ଏବଂ ଆବେଗ ଯୁକ୍ତ ସୁଖସ୍ୱାଚ୍ଛନ୍ଦ୍ୟର ଉନ୍ମୁକ୍ତ କ୍ଷେତ୍ର । ଏଠି ଛଳନା ନାହିଁ, ରହିଛି କେବଳ ଭାବାବେଗର ବିସ୍ତୃତ ସରହଦ । ଏହା ଏକ ବିକାରଶୂନ୍ୟ ଆହ୍ଲାଦର ସ୍ଥୂଳ ଓ ମଞ୍ଜୁଳ ସ୍ଥଳ । ସେ କ୍ରୀଡ଼ାବିତ ହୁଅନ୍ତୁ ଅବା କ୍ରୀଡ଼ାପ୍ରେମୀ; ଥରେ ଖେଳରେ ନିଜକୁ ପୂର୍ଣ୍ଣ ସମର୍ପିତ କଲା ପରେ ଅନ୍ୟ ସବୁ କଥା ପାଶୋରି ଯାଏ । ତା’ର ଗତି, ମତି ଓ ପ୍ରବୃତ୍ତିରେ କ୍ରୀଡ଼ା ସୂକ୍ଷ୍ମ ରୂପେ ପ୍ରବାହିତ ହୁଏ । ଏହି ପ୍ରବାହର ଧାରା ତାକୁ ସନ୍ନ୍ୟାସୀ ସଜାଇ ଦିଏ । ଆର୍ଜେଣ୍ଟିନା ଫୁଟବଲ ଦଳର ଅଧିନାୟକ ଲିଓନେଲ ମେସି ସେମିତି ଜଣେ କ୍ରୀଡ଼ା ସନ୍ନ୍ୟାସୀ; ବିଶ୍ୱରେ ତାଙ୍କର କୋଟି କୋଟି ଅନୁଗାମୀ ।

୩୫ ବର୍ଷୀୟ ଭେଟେରାନ ଫରୱାର୍ଡ ମେସି ଦୀର୍ଘ ୧୭ ବର୍ଷରୁ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱ ଫୁଟବଲ କ୍ୟାରିୟରରେ ବହୁ ସଫଳତାର ଅଧିକାରୀ ହୋଇଛନ୍ତି। କ୍ଲବରୁ ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ଫୁଟବଲ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାଙ୍କ ନାମରେ ବହୁ ଅଦ୍ଭୁତ ରେକର୍ଡ ଯୋଡ଼ି ହୋଇଛି । କିନ୍ତୁ ଶୈଶବର ସେହି ଗୋଟିଏ ସ୍ୱପ୍ନ ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପୂରଣ ହୋଇପାରିନଥିଲା । ଯାହା ତାଙ୍କ ଜୀବନର ବଡ଼ ଅବସୋସ ଥିଲା । ବିଳମ୍ବରେ ହେଉ ପଛକେ, ମେସି ନିଜ ଜୀବନର ଶେଷ ଇଚ୍ଛା ପୂରଣ କରିବା ସହ ଦୀର୍ଘ ୩୬ ବର୍ଷ ପରେ ଦେଶବାସୀଙ୍କୁ ଭେଟି ଦେଇଛନ୍ତି ଫିଫା ବିଶ୍ୱକପ୍ ଟାଇଟଲ ।

ପ୍ରତି ଚାରି ବର୍ଷରେ ଫିଫା ବିଶ୍ୱକପ୍ ଆୟୋଜିତ ହୁଏ । ସବୁ ଖେଳାଳିଙ୍କ ଜୀବନରେ ସେଇ ଗୋଟିଏ ଇଚ୍ଛା ବିଶ୍ୱକପ୍ କ୍ରୀଡ଼ାଙ୍ଗନରେ ବିଶ୍ୱ ଚାମ୍ପିଅନ ହୋଇ ଟ୍ରଫି ତୋଳି ଧରିବା । ଏ ସୌଭାଗ୍ୟ ସବୁ ଖେଳାଳିଙ୍କ ଭାଗ୍ୟରେ ଆସେ ନାହିଁ । କ୍ଲବ ଫୁଟବଲରେ ଯେତେ ସଫଳତାର ଅଧିକାରୀ ହେଲେ ବି ବିଶ୍ୱ ଚାମ୍ପିଅନ ବିନା ସବୁ ଯେମିତି ଅସାର । କତାର ବିଶ୍ୱକପ୍ ପୂର୍ବରୁ ମେସିଙ୍କ କ୍ଷେତ୍ରରେ ତାହା ହିଁ ଥିଲା । ଜୀବନରେ ୭ ଥର ବାଲନ ଡି’ଓର, ୧୦ ଥର ଲା’ ଲିଗା ଟାଇଟଲ, ୭ଟି କୋପା ଡେଲ ରେ, ୪ଟି ଚାମ୍ପିଅନ୍ସ ଲିଗ୍‌, ୭ଟି ସ୍ପାନିଶ ସୁପର କପ୍‌, ୩ଟି କ୍ଲବ ବିଶ୍ୱକପ୍ ଓ ୨୦୨୧ରେ କୋପା ଆମେରିକା ଚାମ୍ପିଅନ ହେବା ସତ୍ତ୍ୱେ ବି ତାଙ୍କ କ୍ୟାରିୟର ଅପୂର୍ଣ୍ଣ ରହିଥିଲା । କାରଣ  ସେ ବିଶ୍ୱକପ୍ ଜିତି ନଥିଲେ । ବୟସ ଦୃଷ୍ଟିରୁ କ୍ୟାରିୟରର ଶେଷ ବିଶ୍ୱକପ୍‌ରେ ମେସି ଯେ ଜୀବନର ଶେଷ ଇଚ୍ଛା ପୂରଣ କରିପାରିବେ ତାହାକୁ ନେଇ କିଛିଟା ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱ ଦେଖା ଦେଇଥିଲା ।

ଦ୍ୱନ୍ଦ୍ୱର କାରଣ ଥିଲା, ପୂର୍ବରୁ ୩୬ଟି ମ୍ୟାଚ୍‌ରେ ଅପରାଜିତ ରହି ବି ଆର୍ଜେଣ୍ଟିନା କତାର ବିଶ୍ୱକପ୍‌ର ପ୍ରଥମ ମ୍ୟାଚ୍‌ରେ ଦୁର୍ବଳ ସାଉଦି ଆରବ ଠାରୁ ପରାଜିତ ହୋଇଥିଲା ।ଯାହା ବିଶ୍ୱକପ୍ ଇତିହାସରେ ସବୁଠୁ ବଡ଼ ବିପର୍ଯ୍ୟୟ ଥିଲା। କିନ୍ତୁ ପରବର୍ତ୍ତୀ ଦୁଇଟି ମ୍ୟାଚ୍‌ରେ ବିଜୟୀ ହୋଇ ଆର୍ଜେଣ୍ଟିନା ରାଉଣ୍ଡ-୧୬ରେ ପ୍ରବେଶ କରିଥିଲା। ଏହାପରେ ରାଉଣ୍ଡ-୧୬, କ୍ୱାର୍ଟର ଏବଂ ସେମି ଫାଇନାଲରେ ବିଜୟୀ ହୋଇ ଫାଇନାଲକୁ ଉନ୍ନୀତ ହେଲା । ଫାଇନାଲରେ ଦର୍ଶକ ଦକ୍ଷିଣ ଆମେରିକୀୟ ଓ ୟୁରୋପୀୟାନର ଫୁଟବଲର ଅଦ୍ଭୁତ କଳା କୌଶଳ ଦେଖିବାକୁ ପାଇଥିଲେ । ନିର୍ଦ୍ଧାରିତ ସମୟ ୨-୨, ଅତିରିକ୍ତ ସମୟ ୩-୩ରେ ଅମୀମାଂସିତ ରହିବା ପରେ ଶେଷରେ ପେନାଲ୍ଟି ସୁଟଆଉଟ୍‌ରେ ଆର୍ଜେଣ୍ଟିନା ବିଜୟୀ ହେଲା । କତାରର ଲୁସେଲ ଷ୍ଟାଡିୟମରେ ଏହି ବିଜୟ ଧ୍ୱନୀ ବିଶ୍ୱର କୋଣ ଅନୁକୋଣକୁ ଗୁଞ୍ଜରିତ ହୋଇଥିଲା । ମେସି ଓ ଆର୍ଜେଣ୍ଟିନା ସମର୍ଥନ ଖୁସିରେ ଆତ୍ମବିଭୋର ହୋଇ ପଡ଼ିଥିଲେ। ସେହି ସମୟ ପାଖେଇ ଆସିଲା, ଯେଉଁ ମୁହୂର୍ତ୍ତକୁ ମେସି ଶୈଶବରୁ ଅପେକ୍ଷା କରି ରହିଥିଲେ।

ଗୋଲ୍ଡେନ ବଲ୍ ପୁରସ୍କାର ଗ୍ରହଣ କରିବାକୁ ଯାଇ ନିଜକୁ ସେ ଆଉ ସମ୍ଭାଳି ପାରିନଥିଲେ । ବିଶ୍ୱକପ୍ ଟାଇଟଲକୁ ଦେଖି ସେ ଭାବବିହ୍ୱଳ ହୋଇ ପଡ଼ିଥିଲେ । ଟ୍ରଫି ଉପରେ ସାମାନ୍ୟ ହାତ ଆଉଁଶି ଦେଇ ଏକ ସମ୍ମୋହନର ଚୁମ୍ବନ ଦେଇଥିଲେ । ଏ ଚୁମ୍ବନ ଥିଲା ଆତ୍ମତୃପ୍ତିର ଅପୂର୍ବ ଉଚ୍ଛ୍ୱାସ ।

ଏ ଉଚ୍ଛ୍ୱାସ ଉଛୁଳା ନଦୀ ଠାରୁ ଆହୁରି ପରିବର୍ଦ୍ଧିତ। ଜୀବନର ଦୀର୍ଘ ଦୁଇ ଦଶନ୍ଧିର ନିରବଚ୍ଛିନ୍ନ କଠିନ ସାଧନା ହିଁ ମେସିଙ୍କୁ ବିଶ୍ୱ ବିଜେତା କରାଇଥିଲା । ଶେଷରେ ଫିଫା ମୁଖ୍ୟ ଗିଆନି ଇନଫାଙ୍କ ଠାରୁ ଟ୍ରଫି ଧରିବା ପରେ ସେ ନିଜର ଭାବାବେଗକୁ ନିୟନ୍ତ୍ରଣ କରିପାରି ନଥିଲେ । ଛୋଟ ଶିଶୁଟି ଭଳି ଟ୍ରଫିକୁ କୋଳେଇ ଧରି ଆଉଁଶି ଚାଲିଥିଲେ । ଯେଉଁ ଦୃଶ୍ୟ ବେଶ୍‌ ହୃଦୟସ୍ପଶୀ ଏବଂ ଆବେଗିକ ଥିଲା । ସାଥିଙ୍କ ଗହଣରେ ସେମି ଯେତେବେଳେ ଟ୍ରଫିକୁ ଦୁଇ ହାତରେ ଉପରକୁ ତୋଳି ଧରିଲେ, ଏକ ନବ ଉଚ୍ଛ୍ୱାସରେ ସାରା ବିଶ୍ୱର ମେସି ପ୍ରେମୀ କୁରୁଳି ଉଠିଥିଲେ । ୧୯୭୮ ଓ ୧୯୮୬ ବିଶ୍ୱକପ୍‌ରେ ଆର୍ଜେଣ୍ଟିନା ଚାମ୍ପିଅନ ହୋଇଥିଲା । ୧୯୮୬ରେ ଡିଏଗୋ ମାରାଡୋନା ଆର୍ଜେଣ୍ଟିନାକୁ ଚାମ୍ପିଅନ କରାଇଥିଲେ । ଏହାର ବର୍ଷକ ପରେ ମେସି ଜନ୍ମ (ଜୁନ୨୪, ୧୯୮୭) ହୋଇଥିଲେ । ୧୯୯୦ରେ ପୁଣି ଦଳ ଫାଇନାଲ ଖେଳିଲା କିନ୍ତୁ ଟାଇଟଲ ବଜାୟ ରଖି ପାରିନଥିଲା । ଧୀରେ ଧୀରେ ମେସି ବଡ଼ ହେବା ସହ ଫୁଟବଲ ମନସ୍କ ହେଉଥାନ୍ତି । ମାତ୍ର ଚାରି ବର୍ଷ ବୟସରୁ ସେ ଫୁଟବଲ ଖେଳିବା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ । ବାପା ଜୋର୍ଗେ ମେସି ଥିଲେ ତାଙ୍କର ପ୍ରଥମ ପ୍ରଶିକ୍ଷକ । ୧୯୯୨ରୁ ୧୯୯୫ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଗ୍ରାଣ୍ଡଡୋଲି ଏବଂ ୧୯୯୫ରୁ ୨୦୦୦ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରୋସାରିଓ କ୍ଲବ୍‌ରେ ଯୋଗ ଦେଇଥିଲେ। ରୋସାରିଓ କ୍ଲବରେ ମେସି ୬ ବର୍ଷ ଖେଳିଥିଲେ। ଏହି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ ୫୦୦ରୁ ଊର୍ଦ୍ଧ୍ୱ ଗୋଲ୍ ସ୍କୋର କରିଥିଲେ। ଦର୍ଶକ ତାଙ୍କ ଖେଳ ଦେଖି ବେଶ ଖୁସି ହେଉଥିଲେ। ଏହାପରେ ସେ ବାର୍ସେଲୋନା କ୍ଲବରେ ଯୋଗଦେଲେ। ୨୦୨୧ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହି କ୍ଲବରୁ ଖେଳି ୫୨୦ଟି ମ୍ୟାଚ୍‌ରୁ ୪୭୪ଟି ଗୋଲ୍‌ ଦେବାରେ ସଫଳ ହୋଇଥିଲେ । ୨୦୨୧ରୁ ପିଏସ୍‌ଜି କ୍ଲବ୍ ପକ୍ଷରୁ ଖେଳୁଛନ୍ତି । ୧୯୯୦ ପରେ ଆର୍ଜେଣ୍ଟିନା ୨୦୧୦ ସଂସ୍କରଣ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ବିଶ୍ୱକପ୍‌ରେ ଫାଇନାଲ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଉନ୍ନୀତ ହୋଇପାରି ନଥିଲା । ୨୦୦୬ ବିଶ୍ୱକପ୍‌ରେ ମେସି ବିଶ୍ୱକପ୍‌ରେ ପଦାର୍ପଣ କଲେ । ୨୦୦୬ ଓ ୨୦୧୦ରେ ଆର୍ଜେଣ୍ଟିନା କ୍ୱାର୍ଟର ଫାଇନାଲରୁ ବିଦାୟ ନେଲା । ଶେଷରେ ୨୦୧୪ରେ ଫାଇନାଲରେ ପ୍ରବେଶ କରିଥିଲା । କିନ୍ତୁ ଚାମ୍ପିଅନ ହୋଇପାରି ନଥିଲା । ପୁଣି ୨୦୧୮ରେ ଦଳ ନୈରାଶ୍ୟଜନକ ପ୍ରଦର୍ଶନ କରି ରାଉଣ୍ଡ-୧୬ରୁ ବିଦାୟ ନେଇଥିଲା ।

ଏ ସମସ୍ତ ସଂସ୍କରଣରେ ମେସି ଖେଳି ଆସୁଥିଲେ ବି ଦଳ ଚାମ୍ପିଅନ ହେବାର ସୌଭାଗ୍ୟ ପାଇ ନଥିଲା । କିନ୍ତୁ କତାରରେ ଆର୍ଜେଣ୍ଟିନା ଆରମ୍ଭରୁ ପରାଜିତ ହୋଇଥିଲେ ବି ମେସିଙ୍କ ଅଦ୍ଭୁତ ଫର୍ମ ହିଁ ଦଳକୁ ଫାଇନାଲ ପହଞ୍ଚାଇବାରେ ସହାୟକ ହୋଇଥିଲା। ଫାଇନାଲରେ ମେସି ଓ ଫ୍ରାନ୍ସର କିଲିୟାନ ଏମ୍‌ବାପେଙ୍କ ଖେଳକୁ ଫୁଟବଲପ୍ରେମୀ କେବେବି ଭୁଲି ପାରିବେ ନାହିଁ । ଆର୍ଜେଣ୍ଟିନା ଚାମ୍ପିଅନ ହେଲେ ବି ଫ୍ରାନ୍ସର ପ୍ରତି ଆକ୍ରମଣ ଏବଂ ଏମ୍‌ବାପେଙ୍କ ହ୍ୟାଟ୍ରିକ୍ ଫୁଟବଲ ଇତିହାସରେ ନିଶ୍ଚିତ ଭାବେ ସ୍ମରଣୀୟ ହୋଇ ରହିବ । ‘ବିଶ୍ୱ ଚାମ୍ପିଅନ ହେବା ପରେ ବି ମେସି ଖେଳ ଜାରି ରଖିବେ, ଅବସର ନେବେ ନାହିଁ ।’ ଏ ବିଷୟ ସେ ନିଜେ କହିଛନ୍ତି । ଅନ୍ତର୍ଜାତୀୟ ଫୁଟବଲରେ ମେସି ୧୭୨ଟି ମ୍ୟାଚ୍ ଖେଳି ୯୮ଟି ଗୋଲ କରିଛନ୍ତି । ୫ଥର ବିଶ୍ୱକପ୍‌ରେ ପ୍ରତିନିଧିତ୍ୱ କରି ୨୬ଟି ମ୍ୟାଚ୍ ସହ ୧୩ଟି ଗୋଲ୍ ସ୍କୋର କରିବାରେ ସଫଳ ରହିଛନ୍ତି । ୨୦୧୪ ଓ୨୦୨୧ରେ ଦୁଇ ଥର ଫାଇନାଲ ଖେଳି ଥରେ ଚାମ୍ପିଅନ ହୋଇଛନ୍ତି । କତାରରେ ୭ଟି ଗୋଲ୍ କରିବା ସହ ସେ ୩ଟିରେ ସହାୟତା କରିଥିଲେ ।

କ୍ୟାରିୟରର ପଞ୍ଚମ ବିଶ୍ୱକପ୍‌ରେ ମେସି ଚାମ୍ପିଅନ ଟ୍ରଫି ତୋଳି ଧରିବାର ସୁଯୋଗ ପାଇଲେ। କିନ୍ତୁ ଏ ସୁଯୋଗ ପର୍ତ୍ତୁଗାଲର କ୍ରିଷ୍ଟିଆନୋ ରୋନାଲ୍ଡୋଙ୍କୁ ଏ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମିଳିଲା ନାହିଁ । ଏ ଦୁହିଁଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ କିଏ ଶ୍ରେଷ୍ଠ? ଏ ଆଲୋଚନାରୁ ହୁଏତ ପ୍ରଶଂସକ ଏଥର ଦୂରେଇ ରହିବେ । କାରଣ ମେସି-ରୋନାଲ୍ଡୋଙ୍କ ଖେଳ ଓ ସଫଳତାକୁ ନେଇ ଯେତେ ପରିସଂଖ୍ୟାନଗତ ତୁଳନା କରାଗଲେ ବି ମେସି ଆଗରେ ରହିବେ । କାରଣ ସେ ବିଶ୍ୱ ବିଜେତା । କିନ୍ତୁ ୩୭ ବର୍ଷୀୟ ରୋନାଲ୍ଡୋଙ୍କ ଜୀବନରେ ହୁଏତ ଏ ସୁଯୋଗ ଆଉ ଆସିନପାରେ!!