ଆଦିବାସୀ ବହୁଳ କୋରାପୁଟରେ ବଞ୍ଚି ରହିଛି ସଙ୍ଗାତ ପରମ୍ପରା

କୋରାପୁଟ: ଆଜିର ସ୍ବାର୍ଥବାଦୀ ଦୁନିଆରେ ଭାଇ ଭାଇ ମଧ୍ୟରେ ହେଉ କି ଭାଇ ଭଉଣୀ ମଧ୍ଯରେ କିମ୍ବା ବାପା ପୁଅ ମଧ୍ଯରେ ସଂପର୍କ ଭଲ ନଥାଏ । କିନ୍ତୁ ଆମେ ଆଜି ଏମିତି ଏକ ସଂପର୍କ ଦେଖାଇବାକୁ ଯାଉଛୁ ଯାହାକି ଆଜିର ସଭ୍ୟ ସମାଜକୁ ଏକ ବାର୍ତ୍ତା ଦେଉଛି । କୋରାପୁଟରେ ଏମିତି ଦୁଇଟି ଗାଁ ରହିଛି, ଯେଉଁ ଦୁଇ ଗାଁ ମଧ୍ଯରେ ବର୍ଷ ବର୍ଷ ଧରି ଚଳି ଆସିଛି ସଙ୍ଗାତ ପରମ୍ପରା ।

ସଙ୍ଗାତ । ଏହି ଡାକରେ ଯେତିକି ମଧୁରତା, ଭାବନାରେ ସେତିକି ଆତ୍ମୀୟତା । ସାଙ୍ଗଠାରୁ ଅଧିକ ନିଜର, ସ୍ବାର୍ଥ ବିହୀନ ସମ୍ପର୍କର ଆଧାର । ଭାବ ଓ ସୁଖ-ଦୁଃଖର ଆଦାନପ୍ରଦାନ । ବିଶ୍ବାସ ଓ ନିର୍ଭରଶୀଳ ପ୍ରତିଶ୍ରୁତିର ଅନ୍ଯ ଏକ ନାଁ । ହେଲେ ଆଜିର ଡିଜିଟାଲ ଯୁଗରେ ସୋସିଆଲ ମିଡିଆ ଏହି ସମ୍ପର୍କକୁ ବିଗାଡ଼ି ଦେଇଛି । କିନ୍ତୁ ଆଦିବାସୀ ବହୁଳ କୋରାପୁଟ ଜିଲ୍ଲାର ଅଧିବାସୀ ଯେତିକି ବିଶ୍ବାସୀ ସେତିକି ସରଳ । ସେମାନଙ୍କ ପରମ୍ପରାରେ ଏବେବି ବଞ୍ଚି ରହିଛି ଏହି ବିଶ୍ବାସର ରଜ୍ଜୁ । ଆମେ କହୁଛୁ ଗଡପଦର ଓ ଏକମ୍ବା ଗାଁର କଥା । ଏହି ଦୁଇ ଗାଁର ବନ୍ଧୁତା ସମସ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଉଦାହରଣ ସାଜିଛି । ବାପ ଜେଜେ ଅମଳରୁ ସଙ୍ଗାତ ଗାଁ ଭାବେ ପରିଚିତ । ଯେଉଁଠି ସୁଖଦୁଃଖରେ ଖୋଜାପଡେ ସଙ୍ଗାତକୁ । ଆଉ ସଙ୍ଗାତ ଆସିଲେ ଖୁସି କହିଲେ ନସରେ । ଗୋଡ଼ ଧୋଇ, ପ୍ରଣାମ ଜଣାଇ ସ୍ବାଗତ କରନ୍ତି ପରିବାର ।

ପ୍ରତି ୫ ବର୍ଷରେ ଥରେ ଗଡପଦର ଗାଁରେ ବାଲିଯାତ୍ରା ହୁଏ । ଆଉ ଏହି ଯାତ୍ରାକୁ  ସଂଗାତ ଗାଁକୁ ହୁଏ ନିମନ୍ତ୍ରଣ । ଗଡପଦର ଗ୍ରାମବାସୀ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ନେଇ ଏକମ୍ବା ପହଞ୍ଚିଲେ ଗ୍ରାମର ଛୋଟ ଠାରୁ ବଡ ଯାଏଁ ଗୋଡ ଛୁଇଁ ପ୍ରଣାମ କରନ୍ତି । ଗୋଡ଼ ଧୋଇ ଦେଇ ନାଚଗୀତରେ ସ୍ବାଗତ କରନ୍ତି । ଆଉ ସଙ୍ଗାତଙ୍କ ନିମନ୍ତ୍ରଣ ପରେ ଯଥାସାଧ୍ୟ ତଥା ଚାଉଳ, ଡାଲି, ପୂଜା ଜିନିଷ ନେଇ ପହଞ୍ଚି ଯାଆନ୍ତି ସଙ୍ଗାତଙ୍କ ଘରେ । ଏପରି ସମ୍ପର୍କ ସତରେ ବିରଳ ।