୨୯ ଅକ୍ଟୋବର ୧୯୯୯। ମାଡ଼ି ଆସିଥିଲା ମହାବାତ୍ୟା। ଚାହୁଁ ଚାହୁଁ ସବୁକିଛି କରିଦେଇଥିଲା ଛାରଖାର। କାହାର ଘର ଉଜୁଡିଲା ତ କିଏ ସର୍ବସ୍ବ ହରାଇ ହେଲା ନିଃସ୍ବ। ଗୋଟିଏ ମିନିଟ ଲାଗୁଥିଲା ଗୋଟିଏ ଯୁଗ। ସମୁଦ୍ରର ବିକଟାଳ ଜୁଆର ଖେଳାଇଥିଲା ଆତଙ୍କ । ମହାବାତ୍ୟାରେ ସବୁଠାରୁ ଅଧିକ କ୍ଷତିଗ୍ରସ୍ତ ହୋଇଥିଲା ଜଗତସିଂହପୁର ଜିଲ୍ଲା ଏରସମା ଓ ବାଲିକୁଦା ବ୍ଲକ ଅଞ୍ଚଳ।
ମହାବାତ୍ୟାକୁ ବିତିଗଲାଣି ୨୬ ବର୍ଷ। ପ୍ରଳୟଙ୍କରୀ ମହାବାତ୍ୟାର ଲୋମ ଟାଙ୍କୁରା ଦୃଶ୍ଯ ବଖାଣିଛନ୍ତି ମହାକାଳପଡ଼ା ବ୍ଲକ ଖରିନାସୀ ଗ୍ରାମର ସୀତା ଭୁଇଁଆ। ପବନର ବିକଟାଳ ଶବ୍ଦ ସାଙ୍ଗକୁ ସମୁଦ୍ରର ଉଚ୍ଚ ଉଚ୍ଚ ଲହଡି। ଘରେ ସ୍ବାମୀ ନଥିଲେ। ସୀତା ନିଜ ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଇବା ସହିତ ପରିବାରର ଅନ୍ୟ ଛଅ ଜଣ ସଦସ୍ଯଙ୍କ ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଇବା ପାଇଁ ବାହାରିଥିଲେ। ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ ଛଅ ଜଣଙ୍କୁ ହାତ ଧରାଧରି ହୋଇ ବାହାରିଥିଲେ ଉଚ୍ଚ ସ୍ଥାନକୁ। କିଛି ବାଟ ଯିବାପରେ ସମୁଦ୍ର ଲହଡିରେ ସୀତାଙ୍କ ହାତ ଛାଡି ଦେଲେ ମା , ଭଉଣୀ ଓ ଭଉଣୀର ଝିଅ। ଅନ୍ଧାର ରାତିରେ କିଛି ଦିଶୁ ନଥିବା ବେଳେ ଆଖି ଆଗରେ ସମୁଦ୍ର ଜୁଆର ଭସେଇ ନେଇଥିଲା ୩ ଜଣ ଆତ୍ମୀୟ ସ୍ବଜନଙ୍କୁ। ଆଜି ବି ମନେ ପଡିଲେ ଲୋମ ଟାଙ୍କୁରୀ ଉଠୁଛି ବୋଲି କହିଛନ୍ତି ସୀତା।ବାତ୍ୟା ଆସିଛି ଆଉ ଯାଇଛି। ହେଲେ ୧୯୯୯ ମହାବାତ୍ୟାକୁ ଜିଇଁଥିବା ଲୋକେ ହୃଦୟରୁ ପାସୋରି ପାରନାହିନ୍ତି।
