ସେ ଦିବ୍ୟାଂଗ ନୁହନ୍ତି, ମାହାଙ୍ଗା ମାଟିର ମାଣିକ
1 min read
ଜିତିଛି ଇଛାଶକ୍ତି….ହାରିଛି ପରିସ୍ଥିତି । ନିଜର ଇଛାଶକ୍ତି ଆଉ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସ ଯାହାର ଯେତେ ମଜବୁତ୍ ତାକୁ ସଂସାରର କିଛି ବି କାମ ଅସାଧ୍ୟ ଲାଗେ ନାହିଁ । ଏହା ଧ୍ରୁବ ସତ୍ୟ । ଆଜି ଆମେ କହୁଛୁ, ଏମିତି ଏକ ମହିଳା ଦିବ୍ୟାଙ୍ଗଙ୍କ କଥା, ଯିଏ ଜନ୍ମରୁ ନୁହେଁ ପରିସ୍ଥିତିରେ ପଡ଼ି ଦିବ୍ୟାଂଗ ହୋଇଛନ୍ତି । ଆଉ ବଡ଼ କଥା ହେଉଛି, ଦିବ୍ୟାଂଗ ହୋଇ ବରଂ ସେ ଅଧିକ ସଶକ୍ତ ଆଉ କ୍ରିୟାଶୀଳ ହୋଇ ଉଠିଛନ୍ତି । ପରିସ୍ଥିତି ତାଙ୍କୁ ଯେତିକି ପଛକୁ ଟାଣୁଛି, ସେ ତା’ର ଦଶଗୁଣ ଆଗକୁ ବଢ଼ୁଛନ୍ତି ।
କଟକ ଜିଲ୍ଲା ମାହାଙ୍ଗା ବ୍ଲକ୍ କଇଁଥା ପଞ୍ଚାୟତ ଗଉଡ଼ପାଟଣାର ଗୋପାଳ ସିଂହ ଆଉ ମାତାଜୀ ସିଂହଙ୍କର ଝିଅ ହେଉଛନ୍ତି ପ୍ରମିଳା, ଡାକ ନାଁ ପମି । ଜନ୍ମ ୧୯୯୨ ମସିହାରେ। ତିନି ଝିଅ ଆଉ ଦୁଇ ପୁଅ,ସ୍ତ୍ରୀଙ୍କୁ ନେଇ ଗୋପାଳ ସିଂହଙ୍କ ପରିବାର । କଲେଜରେ ପାଠ ପଢ଼ିବା ବେଳେ ପ୍ରମିଳା ପାଠ ପଢ଼ା ଅପେକ୍ଷା ଅସହାୟମାନଙ୍କର ସେବା କରିବା ପାଇଁ ଅଧିକ ସମୟ ଦିଅନ୍ତି । ଯେତେବେଳେ କାହାର କିଛି ଅସୁବିଧା ହୁଏ , ତାଙ୍କ ପାଖକୁ ଗୋଟେ ଫୋନ୍ ନିଶ୍ଚୟ ଯାଏ । ନିଜ ଗାଆଁ ପାଖରୁ ସେ ପଢ଼ୁଥିବା ଛତିଆ କଲେଜ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ସମସ୍ତେ ତାଙ୍କର ଏହି ଗୁଣ ପାଇଁ ଅନେକ ପ୍ରଶଂସା କରନ୍ତି । ତେଣୁ ବାପାମାଆ ତାକୁ ସବୁବେଳେ ସେହି କାମ ପାଇଁ ଉତ୍ସାହ ଦିଅନ୍ତି ।
କିନ୍ତୁ ବିଧିର ବିଧାନ ବଡ଼ ବିଚିତ୍ର । ସେବାବ୍ରତୀ ପ୍ରମିଳାଙ୍କ ପାଇଁ ଭଗବାନ ଆଣିଲେ ପରୀକ୍ଷାର ବେଳ। ତାଙ୍କ ଜୀବନରେ ଘୋଟିଆସିଲା କଳାବାଦଲ । ୨୦୦୯ ମସିହା ମାର୍ଚ୍ଚ ମାସରେ ସେ କଲେଜ ଯାଉଥିବା ସମୟରେ ଛତିଆ ପୂର୍ବରୁ ଥିବା ଏକ ପୋଲ ପାଖରେ ତାଙ୍କୁ ଏକ ବାଇକ୍ ଧକ୍କା ଦେଲା । ପ୍ରମିଳା ସିଧା ଖସିପଡ଼ିଲେ ପୋଲ ତଳକୁ। ଦୁର୍ଯୋଗକୁ ନଈରେ ପାଣି ନ ଥିବାରୁ ଗୋଟେ ପଥରରେ ତାଙ୍କ ପିଠି ପାଖ ମାଡ଼ ହୋଇ ତାଙ୍କ ମେରୁଦଣ୍ଡରେ ଗଭୀର ଆଘାତ ଲାଗିଲା । ବାପାଙ୍କର ଯାହା କିଛି ସଞ୍ଚିତ ଅର୍ଥରେ ସେ ତାଙ୍କ ଜୀବନ ହୁଏତ ଫେରି ପାଇଗଲେ କିନ୍ତୁ ସବୁଦିନ ପାଇଁ ପଙ୍ଗୁ ହୋଇଗଲେ ମାନେ ଠିଆ ହବାର ଶକ୍ତି ହରେଇ ବସିଲେ । ଏଇ ଭଳି ଏକ ଖରାପ ପରିସ୍ଥିତିରେ ତାଙ୍କ ପାଖରେ ନିଜ ପରିବାର ଛଡ଼ା ଆଉ କେହି ନ ଥିଲେ । ବନ୍ଧୁବାନ୍ଧବ,ସାଙ୍ଗସାଥି ଆଉ ତଥାକଥିତ ପ୍ରଶଂସକ ସମସ୍ତେ ପାଖରୁ ଦୂରେଇଗଲେ ।
ସମୟର ଦୋଛକିରେ ଏକାକୀ ଠିଆ ହେଇ ସେ ଭାବୁଥିଲେ ତାଙ୍କର କ’ଣ କରିବା ଉଚିତ୍, କ’ଣ ଅନୁଚିତ୍ । ଏହାରି ଭିତରେ ବିତିଯାଏ ପାଞ୍ଚବର୍ଷ ଅର୍ଥାତ୍ ୨୦୧୪ରେ ନିଜେ ନିଜର ଆତ୍ମଶକ୍ତିକୁ ବୃଦ୍ଧି କରି ଛତିଆ ସ୍ଥିତ ବ୍ରହ୍ମାକୁମାରୀ ଈଶ୍ୱରୀୟ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ପାଠଶାଳାରେ ଯୋଗ ଦିଅନ୍ତି ପ୍ରମିଳା ।
ବାସ୍ ସେବେଠୁ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ତାଙ୍କର ସଂଘର୍ଷମୟ ଜୀବନର ଦ୍ୱିତୀୟ ଇନିଂସ୍ । ନିଜର ସ୍ୱଳ୍ପ ସଞ୍ଚିତ ଅର୍ଥରେ ନିଜ ପାଇଁ ଏକ ହ୍ୱିଲ୍ ଚେୟାର କିଣନ୍ତି । ତାପରେ ସେହି ବ୍ରହ୍ମାକୁମାରୀ ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟର ଭାଇଭଉଣୀମାନଙ୍କୁ ପାଠ ପଢ଼ାନ୍ତି । ଅନ୍ୟର ଦୁଃଖ ଦେଖିଲେ ସହିପାରୁ ନ ଥିବା ପମି ଥୟ ହୋଇ ବସିପାରନ୍ତି ନାହିଁ । ହ୍ୱିଲ୍ ଚେୟାରରେ ଲୋକଙ୍କ ପାଖକୁ ଯାଇ ସୁବିଧା ଅସୁବିଧାରେ ନିଜକୁ ସାମିଲ୍ କରନ୍ତି । ତାଙ୍କର ଏ ପ୍ରକାର ଭାବନା ଦେଖି ଦଶବାରଟି ସରକାରୀ ସ୍ୱୀକୃତି ପ୍ରାପ୍ତ ସମାଜସେବା ଅନୁଷ୍ଠାନରେ କାମ କରିବା ପାଇଁ ତାଙ୍କୁ ଡାକରା ଆସେ । ପ୍ରମିଳା ବି ମନା କରନ୍ତି ନାହିଁ । ଘରୁ ଅନୁମତି ନେଇ ରାତିଦିନ ସେହି ଅନୁଷ୍ଠାନମାନଙ୍କ ସହ ମିଶି କାମ କରନ୍ତି ।
ଆଗକୁ ଜୀବନରେ କ’ଣ କରିବା ପ୍ରଶ୍ନର ଉତ୍ତରରେ ସେ କହନ୍ତି
ଜୀବନର ଶେଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅବିବାହିତ ରହି ଆଜି ଯେମିତି ଲୋକଙ୍କ ସେବା କରୁଛି,ସେମିତି ହିଁ କରୁଥିବି। ଛୋଟ ବୟସରୁ ମୁଁ ଦିବ୍ୟାଂଗ ହୋଇଗଲି । ମୋର ଜୀବନର ଯେଉଁ ଲକ୍ଷ୍ୟ ଥିଲା, ତାହା ମୁଁ ଏହି ଛୋଟ ପିଲାମାନଙ୍କ ଭିତରେ ପୂରଣ କରିବା ପାଇଁ ଚାହେଁ । ପିଲାବେଳୁ ମୁଁ ଡାକ୍ତର ହୋଇ ଲୋକଙ୍କ ସେବା କରିବାକୁ ହେବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲି । ଯଦି ମୋ ପାଖରେ ପଢ଼ୁଥିବା ପିଲା ଡାକ୍ତର ହୋଇପାରିଲେ ତେବେ ମୋର ସବୁ ଇଛା ପୂରଣ ହୋଇଯିବ ।
ନିଆରା ସେବା ମନୋବୃତ୍ତି ପାଇଁ ପ୍ରମିଳା ବିଭିନ୍ନ ସରକାରୀ ଓ ବେସରକାରୀ ଅନୁଷ୍ଠାନରେ ବହୁବାର ପୁରସ୍କୃତ ହେଇଛନ୍ତି ।
ଆଜିକାଲି କୌଣସି କାରଣରୁ କେହି ଯଦି ଭିନ୍ନକ୍ଷମ ହେଇଯାଉଛି,ସେ ଘରେ ବସିରହି ସରକାରଙ୍କ ଅନୁଦାନକୁ ଅପେକ୍ଷା କରୁଥିବା ବେଳେ ପ୍ରମିଳା କିନ୍ତୁ ଏମାନଙ୍କ ଠାରୁ ବ୍ୟତିକ୍ରମ । ସେ ଆଜି ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ କିଛି ବି ସରକାରୀ ଅନୁଦାନ ପାଇନାହାଁନ୍ତି କି ଆଗକୁ ବି ପାଇବାର ଆଶା ରଖିନାହାଁନ୍ତି। ଅସୁବିଧାରେ ପଡ଼ିଥିବା ଲୋକଙ୍କୁ ସହଯୋଗର ହାତ ବଢ଼େଇ ବେଶ୍ ଖୁସିରେ ଅଛନ୍ତି । ସେ ଆହୁରି କୁହନ୍ତି
ସେବା କରିବାରେ ଯେତିକି ଖୁସି, ଆତ୍ମସନ୍ତୋଷ ଆଉ ଆଶୀର୍ବାଦ ମିଳିଥାଏ, ତାହା ସେବା ପାଇବାରେ ନ ଥାଏ ।
ନନ୍ଦିଘୋଷ ଟିଭି ପରିବାର ତରଫରୁ ଆମେ କାମନା କରୁଛୁ ତାଙ୍କର ବାକି ରହିଥିବା ସବୁ ସ୍ୱପ୍ନ ପୁରଣ ହେଉ । ସେ ଆଉ ଜଣେ ମଦର ଟେରେସା ହୋଇ ନିଜ ଜୀବନକୁ ସାର୍ଥକ କରନ୍ତୁ ।
')}
